Column: Met andere ogen
Mijn zus, werkzaam als tropenarts in Zambia, was een maand over. Vanwege corona hadden we elkaar 4 jaar niet gezien. Genietend van het moois in en rond Bodegraven-Reeuwijk viel haar oog op de zichtbare veranderingen, maar ook op het contrast tussen twee samenlevingen. De mooie (toeristische) voorzieningen, nieuw geasfalteerde wegen met aparte fietsstroken, bakfietsen om kinderen in te vervoeren, baskets met fleurige bloemen… Hier onrust en onvrede in een welvarende maatschappij die steeds minder rekening houdt met God. Daar een vriendelijke bevolking met een ‘we are used to suffer-mentaliteit’ en een overheid die ‘Zambia is a Christian nation’ als motto heeft.
We liepen langs een uithangbord met uurlonen voor personeel in de horeca. Bij 21 jaar en ouder stond een bedrag van rond de 18 euro. “Dat is meer dan ik verdien,” zei ze. Slik. Op mijn relativerende opmerking dat alles bij haar goedkoper is, vertelde ze dat een halve(!) liter yoghurt 3 euro kost. Weer thuis appte ze me dat het laatste stuk van de weg vanwege de vele gaten in de regentijd niet meer begaanbaar zou zijn. Het deed me meermaals beseffen: “Els, tel je zegeningen.”
Zegeningen, in deze tijden van crises? Waarin steeds meer mensen het moeilijk hebben? Laten we, net als tijdens de coronaperiode, ook nu laten zien dat we Samen Sterk zijn. Vraag aan uw buren of ze het redden, waar ze hulp bij nodig hebben. Samen eten koken en uitdelen, een warme (woon)kamer bieden, een luisterend oor, een helpende hand, verwijzen naar (financiële) ondersteuning via de gemeente en geloofsgemeenschappen. Omzien naar elkaar, in de praktijk! Laten we klein beginnen in onze eigen wijk, elkaar bemoedigen vanuit geloof, hoop en liefde.
