Een Verbonden Samenleving via mijn smartphone? Wat is dat voor nonsens zullen sommigen zeggen. Je spreekt elkaar niet meer. Het gesprek, dat is pas Verbonden. Moeten ik, moeten mijn ouders straks met een pratende robot in huis vermaakt worden? ‘Krijgen’ zij straks geen hulp meer die de eenzaamheid doorbreekt? Deze redenatie gaat uit van vermeende bedreigingen, maar wat zijn de kansen? Kinderen wonen meestal niet meer in de buurt van hun ouders. Ouderen kunnen prima met een tablet overweg. Wat is het mooi dat zij dan via Skype of Face-time elkaar kunnen horen en zien!

Maar hoe is dat in de buurt waar wij wonen? Voor de onderlinge veiligheid worden WhatsApp - groepen opgezet. Maar hoe is dat geregeld met onderlinge zorg? Een toevoeging zou kunnen zijn de App SOS-alarm. Door de alarmknop in te drukken kunnen vrijwillige deskundige hulpverleners eerder ter plaatse zijn dan de ambulance. Belangrijk als elke seconde telt! Ook als je deskundig bent en je je als vrijwilliger meldt.

Iedereen kent het verhaal wel als iemand in de plas aan het verdrinken is er een heleboel ‘hulpverleners’ al dan niet roepende aan de kant (blijven) staan. Een enkeling duikt de drenkeling na. Is het zo ook bij jou bij jullie in de buurt? Ik was pas ook zo’n ‘hulpverlener’ die op straat staat toe te kijken. Het gaf me niet het juiste gevoel. Kijken naar andermans leed i.p.v. de handen uit de mouwen. Dat kan anders dacht ik. Dat moet anders. Een Verbonden Samenleving brengt ons bij elkaar. Zullen we dat met de techniek van nu samen gaan opzetten?