Column: Toekomstperspectief
Weet u nog, die onheilspellende boodschap in de toespraak van premier Rutte half maart? Het gebrek aan perspectief, geen einddatum weten wanneer alles weer “normaal” zou zijn, maakte velen somber en zelfs depressief. Het vertrouwde viel weg en het was voor velen een hele toer om daarin een weg te vinden.
Hoera, sinds vandaag zijn er een heleboel versoepelingen ingegaan. Eindelijk licht aan het einde van de donkere lockdown tunnel, zij het wel met knipperende waarschuwingsborden met 1,5 meter afstand.
Ik ben me er steeds meer persoonlijk, maar ook als raadslid, van bewust hóe belangrijk toekomstperspectief is; een doel hebben waar je naar toe kunt werken. Twee voorbeelden. Bij het bespreken van het armoede en schuldhulpverleningsbeleid: welke doelen neem je daarin op teneinde perspectief te bieden aan mensen die met financiële problemen kampen. In onze bijdrage hebben we o.a. de inzet benadrukt om de bekendheid en bereikbaarheid van de minimaregelingen te vergroten. We krijgen als fractie geregeld signalen van bewoners die vastlopen in de complexiteit van formulieren en de bureaucratische rompslomp eromheen, vereenvoudiging daarvan wordt onderzocht.
Als tweede voorbeeld: de (financiële) problemen binnen het brede scala van het Sociaal Domein. Met het indienen van het initiatiefvoorstel wijkgericht werken (unaniem aangenomen) heeft de ChristenUnie ingezet op perspectief bieden aan onze kwetsbare (jonge) bewoners, met een effectievere aanpak op wijk- en gezinsniveau en daarmee ook een efficiëntere omgang met zorggelden. We hebben concrete instrumenten benoemd zoals gezinscoaches en buddyprojecten. Dat bewoners naar elkaar omzien hebben we gezien in de hartverwarmende, spontane initiatieven die ontstaan zijn tijdens de coronacrisis. Ik hoop dat ze blijvend zijn! Ontroerend mooi vond ik het zingen van Paasliederen rondom het Hospice, juist op dié plek zingen over leven nà dit leven...
Over Toekomstperspectief gesproken!
