In mijn vorige blog heb ik het gehad over verbinden van mensen en groepen van mensen i.p.v. uitsluiten en stigmatiseren. Ik neem waar dat er in onze samenleving een nieuwe tweedeling wordt gecreëerd. Niet tussen arm en rijk, niet tussen geloof en ongeloof, maar naar een bepaald geloof en een bepaalde afkomst.

Wij staan in ons land (dus ook in onze plaatsen Bodegraven en Reeuwijk) voor de uitdaging twee plaatsen te integreren. Plaatsen die veel overeenkomsten, maar ook verschillen hebben. Aan die integratie worden geen eisen van ’Goed Burgerschap’ gesteld . Niet of je in een rok loopt of een hoofddoekje draagt, niet of je hier bent opgegroeid of niet. Toch zullen onder de „autochtone bevolking” gevoelens van „eigen (eerst)” boven komen. gevoelens van eerst ‚ik’ en dan ‚zij’. 

Ik zie al een verkiezingsleus van: „Als die boeren het gemeentehuis willen betreden trekken ze eerst maar hun klompen uit” of „mensen die vanuit principe een rok dragen komen niet in aanmerking voor een gemeentelijke subsidie”. 

Deze eisen schijnen wel aan Nederlandse mensen met een islamitische geloofsovertuiging gesteld te mogen worden. Tenminste ... als we de PVV en Geert Wilders (= hetzelfde) aanhoren en gaan geloven. We zijn hierin ook niet consequent. In feite gaat de SGP van dezelfde visie op de overheid uit als bepaalde stromingen uit de moslimwereld. Zie: http://www.ontdekislam.nl/forum/viewtopic.php?f=7&t=53740&st=0&sk=t&sd=a&start=30. De PVV gaat ook die richting uit want die wil ook dat de staat zich gaat bemoeien met wat in de geloofskringen mag worden gezegd en gedaan. Er zijn ook christenen die de overtuiging huldigen dat zij niet hoeven stemmen omdat zijn „van een ander Koninkrijk zijn. Het Koninkrijk van Jezus Christus”. Dat laatste is juist. Alleen Hij heeft wel een taak en opdracht (al vanuit de Schepping) gegeven. 

Er bestaat een onlosmakelijk verband tussen geloof (= je diepste overtuiging. Voor christenen het geloof in Jezus Christus als middelaar tussen God en mensen) en politiek. Dat is wat anders als de verbinding tussen Kerk en Staat. Ook christenen hebben moeten leren (en leren wennen) dat wij in Nederland vanuit een democratisch beginsel ons land - met elkaar-  vorm willen geven. Sommige islamieten hebben die weg al gevonden, anderen moeten nog tot die erkenning komen.

Ook christenen laten zich leiden door angst. Heel menselijk natuurlijk. Sommigen laten zich zelfs verleiden door de verhalen van Geert Wilders. Zij zien hem als de laatste strohalm voor ons land, voordat we helemaal ver-islamitiseerd zijn. Waar is ons vertrouwen op God dan? Vertrouwen op Geert i.p.v. vertrouwen op God?

Geert heeft maar 1 thema. Waar zijn de oplossingen voor de toenemende problemen van mensen zonder baan? Voor mensen die hun bedrijf moeilijk overeind kunnen houden? Voor mensen die op de armoedegrens (of daaronder) moeten leven? Waar zijn de oplossingen om als land samen te leven? Samen te doen? 

Islamieten en christenen verschillen in de erkenning van Jezus Christus als hun Heer. Ik bemerk bij hen wel een groot Godsvertrouwen en grote overeenstemming wat betreft waarden en normen. Laten we op dit punt eerst eens de verbinding zoeken. 

Integreren vraagt om een belangrijk uitgangspunt: Respect en Erkenning. 

Geen vereniging wat niet verbindt. Wel verbinden wat verenigt.

Daarin is de PVV en Geert Wilders geen strohalm, maar een lege huls. 

Vraagt integratie dan geen erkenning van wat er is? Ja. 

Aan Goed Burgerschap in ons land mogen eisen gesteld worden. Democratische eisen in de weg van erkenning en respect. In de weg van verbinding.

Iedereen, niemand uitgezonderd. Je kunt geen Marokkaanse of Turkse provincie in Nederland proberen te creëren. Je hebt met je komst gekozen voor een ander land.

Voor een democratische rechtstaat. Je kunt er ook voor kiezen weer terug te gaan.

Onze christelijk sociale agenda vraagt om een oplossing voor integratie in het groot. Het vraagt ook om oplossingen bij de integratie van Bodegraven-Reeuwijk. Geen materiële, maar vooral immateriële. Of toch niet alleen? Nee niet alleen. Er licht een steeds groter wordend vraagstuk van plaatselijke armoede (bestrijding) op ons bordje. Een toenemend aantal mensen die afhankelijk zijn van de voedselbank bijvoorbeeld. Mensen die voorheen zelfstandig/ondernemer zijn geweest. Eén ouder gezinnen. Mensen die zich in de economische hype hebben vergaloppeerd.

Mensen uit Nederland, Turkije, Marokko en zoveel andere landen.

Onze christelijke agenda vraagt om naar hen een hand uit te steken. Hen te ondersteunen. Naast hen te gaan staan. Kijken of we het samen beter kunnen krijgen.

Wilders gaat het ten diepste niet om anderen, maar om zichzelf.

We hebben als christenen net de biddag van Gewas en Arbeid gehouden. Laten we dit biddend doen. Zie ook: http://www.christenunie.nl/k/nl/news/view/369725

De stichting PUREE belegt op 24 maart in het Anker te Bodegraven een symposium onder de titel HELPT! ... armoede de regio uit. 

Ik hoop dat de diaconieën van de kerken en de moslimgemeenschap  etc. hier ook aanwezig zijn. Handreiking te doen aan diegenen die het echt nodig hebben.

Een echte strohalm bieden.

Doet je ook mee?

Arie