Zoals in mijn eerdere blog over dit onderwerp is aangegeven vond vrijdag de 9e april in de Bodegraafse Molen de eerste schermutselingen plaats voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Op uitnodiging van de Milieuraad waren de politieke partijen uit Bodegraven en Reeuwijk op komen draven om hun standpunt voor het voetlicht te brengen.

Er waren 4 stellingen die het middelpunt van de discussie vormden. Nu stelling 3 en 4.

De 3e stelling luidde: "Beide gemeenten hebben een klimaatprogramma tot en met 2012 waarmee ze aansluiten bij de doelstellingen van het rijk. Hoe wordt dat gerealiseerd en wat is de ambitie tot 2020. (20% minder CO2 uitstoot tov 1990, 20% duurzaam opgewekte energie.)”

Dit onderwerp leende zich natuurlijk tot het oprakelen van allerlei nieuwe technieken die voorhanden zijn/komen. Politiek prefeleerden die zolang het maar niet over windenergie gaat. Te beginnen natuurlijk dat we niet weten wat het in 1990 in onze omgeving was, dus we weten ook niet hoe het in 2012 gemeten moet worden. Arie Groenveld (specialist op de rekenkundige eenheden als het over energie gaat) maakte korte metten met allerlei speculaties om dit te bereiken zonder windenergie. Het CDA, al helemaal geen partij die dit item in de verkiezingen terug wil zien, had als concrete invulling om op de woningen kleine windmolentjes te plaatsen .. (hebben we net alle antennes van de daken) en om de agrariërs self-supporting in energie te laten worden en zelfs leverancier.  Dat laatste sluit goed aan wat wij als ChristenUnie naar voren hebben gebracht over bio-vergisting etc. Alleen bereik je dan de doelstelling van 2012 niet. De VVD opteerde voor de nieuwste technieken in zonne-cellen (wie investeert daarin?) en absoluut tegen windenergie. Dat vonden zij achterhaalde techniek. De PvdA vertelde vóór windenergie te zijn. Ik vroeg me alleen af waarom ze dat afgelopen raadsvergadering dan niet kenbaar hebben gemaakt ... In Reeuwijk heeft de gemeente erop gestaan dat er bij de scholen koude/warmte-opslag techniek zou plaatsvinden. Een goed voorbeeld wat mogelijk is. Gelukkig komen er steeds meer technieken binnen het bereik om er ook serieus mee aan de slag te kunnen. In de huidige situatie moet je het één doen en het ander niet nalaten. We hebben vroeger molens gebouwd voor de waterkering en wateroverslag. dat was een harde noodzakelijkheid, anders waren we verdronken. We hebben graanmolens gebouwd. We hebben bruggen gebouwd (denk aan Alphen/Waddinxveen) die in die tijd beslist ontsierend in het landschap moeten hebben gestaan en we nu als monumenten beschouwen. Molens staan er niet voor de eeuwigheid. Meedoen aan de provinciale nota „Wervelender” kan dan ook helemaal geen kwaad om de milieudoelstellingen te bereiken. We hebben het ook niet om een nieuwe molen te plaatsen, maar om een bestaande windmolen te vervangen. Er zijn gebieden waar we de molens niet moeten willen. De natuurlandschappelijke waarde prefeleert daar zonder meer. Er zijn ook plaatsen waar dit geen probleem is in onze gemeente. Het "subsidiëren” van een gemeentelijke molen in een park op zee is wel erg kleinkneuterig weglopen voor je verantwoordelijkheid. 

De 4e stelling luidde: "Na de fusie met Reeuwijk moet de duurzaamheidsmeterscore binnen 1 jaar op het niveau van het hoogstscorende onderwerp (van 1 vd 2 gemeenten). Daarna 10% verbetering vd score per jaar als beleid van de nieuwe fusie gemeente(raadsbesluit)”.

In het vorige verkiezingsprogramma heeft de ChristenUnie, naar aanleiding van de lage scores in de jaren ervoor, de duurzaamheidsmeter opgevoerd en ook ingebracht in het raadsprogramma. Het is toch te gek dat  je zoveel mogelijkheden hebt en deze niet benut. Denk alleen al aan het duurzaam inkopen en eisen stellen als overheid bij bouw etc. Inmiddels staat Bodegraven op 56 en Reeuwijk op 51. Opgeteld zou dat een liftfactor van 100 betekenen, maar zo werkt het natuurlijk niet. Er liggen nog veel onbenutte kansen. De 3 P’s van de duurzaamheidsmeter  (zie: http://www.duurzaamheidsmeter.nl/nieuws&show=news&news_id=11) zijn People, Planet en Profit. De grootste uitdagingen liggen in beide gemeenten op Profit.

Veel gemeenten werken er sinds jaren hard aan en en lijkt het een sport te zijn bovenaan te komen. Die ambitie wensen wij ook de nieuwe gemeente. Zowel van binnen, als van buiten, een echte groene Groene Hart gemeente zijn. We moeten dus echt aan de slag.

Buiten deze zijn er veel zaken waar we minder invloed op hebben, maar waar we ons wel hard voor kunnen maken. Meer gebruik van het openbaar vervoer. Dus een dubbelspoor naar tussen Leiden en Utrecht. Mogelijk weer een tram tussen Bodegraven en Gouda. Stimuleren van fietsgebruik bij bezoeken in de kern. Het geluid en het fijnstof vanaf de A12 terugdringen. Milieu is ook de luchtkwaliteit en niet alleen de groenkwaliteit.

We lopen achter op de duurzaamheidsmeter. dat vraagt om (projectmatige) aandacht. Duurzaamheid (op wat we er precies onder verstaan in een 3e blog) en leefbaarheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In ons welvaartsstreven hebben we ons veel laten gebeuren. Korte cycli producten. Niet afbreekbaar. Alles draaide om winst en genot. Terug naar de Schepping hier kan niet meer. Wel naar de oorspronkelijke gedachten. 

daarover in een 3e blog

Arie